Costa Rica - Werk op een ecologische boerderij

Sietske Tadema - Werk op een ecologische boerderij

Donderdag 27 januari 2011 vertrok ik naar Costa Rica om 4 weken te gaan werken op de Finca Organica van Julio. Het is een plantage van 15 hectare waar o.a. planten verbouwd worden voor medicinale doeleinden.

Ik werd van het vliegveld gehaald door (Wouter Zagt,) de Nederlands contactpersoon in Costa Rica. Hij heeft me naar het project en naar de familie gebracht, waar ik 4 weken lang zou gaan wonen.

De familie woonde in een eenvoudig huisje, maar alles wat nodig is, was er, zoals bv. een badkamer. Er waren 3 slaapkamers waarvan ik er één kreeg.

Het werken op de Finca begon 's morgens om 6 uur en eindigde om 11 uur, 6 dagen per week. Het vroege uur wende snel en het was ook goed om vroeg te beginnen, gezien de tropische temperatuur. In de loop van de ochtend werd het warmer. Ik was wel blij als het een bewolkte dag was, dan werkt het prettiger. Het was voor mij, met thuis een kantoorbaan, af en toe best wel zwaar werk, maar dat kwam ook deels door de temperatuur.

Ik heb me beziggehouden met zaaien, oogsten, snoeien, onkruid wieden en wat er verder zoal te doen was. Dit deed ik samen met een Spaanse mevrouw, zij sprak alleen Spaans. Toch hadden we veel plezier samen.

Het gezin bestond uit moeder, zoon van 15, dochter van 32 met een dochtertje van 3. Er werd alleen Spaans gesproken, dus ik deed erg mijn best dat ook te leren, wat ik leuk vond. Het ging steeds beter, inclusief het handen- en voetenwerk. We hebben ook wel veel plezier gehad als de communicatie niet altijd even goed verliep. Het was een leuk gezin en er was regelmatig familie over de vloer, zo ook vrienden en buren.

Omdat ik om 11 uur ophield met werken, was er tijd genoeg om andere dingen te doen. Ik had een fiets tot mijn beschikking waar ik erg blij mee was. Ik ging daar dan ook regelmatig een tochtje mee maken in de omgeving.

Ook was er een bus die regelmatig in het dorp kwam, daarmee ging ik ook regelmatig een rit maken, o.a. naar een stadje in de buurt, Guápiles. Hier kon je geld pinnen en naar het Internetcafé gaan.

Ik heb er een goeie tijd gehad en zou het zo weer over willen doen. Costa Rica is een prachtig groen land met veel nationale natuurparken. Het reizen gaat vrij gemakkelijk, er zijn heel veel bussen die je overal naar toe brengen. De laatste dagen heb ik nog in mijn eentje rondgereisd en ben o.a. in Cahuita geweest, aan de Caribische kust.

Ook heb ik het Natuurpark Tortuguero bezocht, wat erg mooi was.

En de allerllaate dag ben ik in San José geweest, waar ik nog een ontmoeting met (Wouter)de Nederlandse contactpersoon heb gehad, ik kon dus nog even mijn ervaringen kwijt.

Ik ben met een goed gevoel terug gegaan naar Nederland en zou de reis het zo weer over doen.

Sietske Tadema

Guatemala - Geef les op een basisschool

Angelique Debeule - Geef les op een basisschool

"Guatemala, de groene bergen" gaf Carlos me mee op weg van de luchthaven naar Antigua. Een heel kleurrijk stadje met een vleugje nostalgie, maar veel tijd had ik niet om op ontdekking te gaan, want de volgende dag reisde ik meteen door naar Quetzaltenango, of kortweg Xela, la ciudad de la estrella.

Ik belde aan bij een blauw huis en kreeg meteen een warm onthaal van Arthur, de hond, en Josan, die het project "Corazón para los niños" leidt. Een heel leuk kamertje tussen de pruimelaars en met zicht op de berg Baul, werd m'n stekje voor de komende 3 weken.

Ondanks dat ik wat Spaans beheerste, koos ik de eerste week om een taalcursus te gaan volgen bij Sol Latino. Het klikte meteen met m'n maestra Yolande! Elke dag kwam ze wel af met een typische Guatemalteekse lekkernij, deelden we onze biochemische kennis en hielp ze me met de lesvoorbereidingen. Naast het taalprogramma, kon je ook mee doen aan een dagactiviteit die bestond uit: een filmpje bekijken, samen koken of clase de salsa! Echt een aanrader, want zo leer je de taal spreken en leer je de andere studenten wat beter kennen. Al gauw heerste er een hele toffe groepssfeer! Aan het einde van de week, krijg je een diploma. Dit werd gevierd met typisch gebak!

30 min rijden met de chicken bus tot in Salcaja, waar het Ceipa schooltje zich bevond. Opgedeeld in 4 klasjes en op slag verliefd op het speelplaatsje met de snorkels ? Elke maandag kregen de jongens 2 uur voetbal onder leiding van Fernando. Matigol - La escuelita de futboll: waar de kinderen de kans krijgen om zichzelf te ontplooien. Naast voetbaltechniek leren ze om een team te vormen en repect te hebben voor elkaar. Het was gewoon fantastisch om het project te zien groeien op 3 weken tijd! En in het begin vraag je af, hoe kan ik nu helpen bij een voetbalproject als meisje? Er gewoon zijn voor hen: supporteren tijdens het spel, leuke fotoshoots maken en samen met hen genieten van de leuke dingen!

Elke namiddag ging ik naar de school om er les te geven over oa de voedselpiramide, de verschillende delen van de bloem enz. Effe wennen om zo les te geven in een taal die je niet eigen is, maar met woordenboeken en de nodige lichaamstaal kom je al een eind ver. En ja hoor het verschil tussen Castiliaans en Zuid-Amerikaans Spaans zorgde voor de nodige anekdotes: het klasje lag plat van het lachen toen ik "coche" gebruikte voor een auto ... achteraf vernam ik dat het "un carro" is en "coche" bij hen varken betekent ?

Eerst een stukje theorie en vervolgens een quiz of mochten ze een prachtige tekening maken van de geziene leerstof. Dol enthousiast gingen ze aan de slag met de nieuwe potloden! En elke tekening stuurde ik vervolgens op als postkaart naar familie en vrienden. Om de kinderen te voorzien van de nodige vitaminen en proteinen, werd hen elke namiddag met heel veel liefde een voedzaam vieruurtje bereid. Guatemala is zo rijk aan lekkere vruchten, dus op een dag besloot ik om samen met mijn maestra op de lokale marktjes op zoek te gaan naar de ingrediënten om een reuze fruitsalade te maken op de school...je moet ze zien genieten van al dat lekkers, daar alleen voor doe je het toch?!

In het weekend had ik tijd om het land wat verder te verkennen. Het 1ste weekend maakte ik kennis met het prachtige Lagos de Atitlán. Een heel mooi natuurpark en waarbij zip lining over de bomen zorgde voor de nodige adrenaline. Yeha! Om 5h uit m'n bed om de verschillende vulkanen te zien ontwaken ... het uitzicht is een pareltje. Verder vind je er heel veel kraampjes met lokale souveniers.

Het 2de weekend reisde ik naar Flores, waar ik het lekkerste banaanbrood ooit heb geproefd. Na een bezoek aan één van de wildlife parken, bracht een shuttle bus ons tot in Tikal. Vroeg uit de veren, want de oude Mayatempels zijn echt prachtig bij komende zonsopgang. Toen ik stond te wachten op een Engels groepje en de gids, sloeg ik aan de klap met een lokale werknemer. Toen hij een kopje koffie ging halen, riep hij me naar het meer dat zich acher de reuze maquette bevond. En daar lag ze rustig aangemeerd, een krokodil! En toen ik hem vroeg en hoe heet ze? Antwoorde hij me Paola ?

Met heel veel bewondering voor de lokale kledij, wou ik absoluut een eigen sjaal weven. Niet zo simpel hoor! Maar met heel veel geduld en hulp van de lokale mujeres, heb ik een kleurrijk exemplaar mee naar huis.

De laatste week vloog voorbij en het afscheid was nabij. Meters papier heb ik gekregen met hartjes in alle vormen en kleuren. En toen kwam de vraag van één van de meisjes: wanneer kom je terug?

Wat zal ik ze missen!

Het was een onvergetelijke vakantie waar ik een heleboel heb geleerd, maar eveneens heb genoten van al het moois dat Guatemala te bieden heeft.

Un abrazo fuerte!

Angélica X

Uganda

Donderdag 4 maart 2010

Gisteren rond half 11 in de avond aangekomen in het guesthouse in Kampala. Geen idee wat me te wachten stond en te wachten staat. Vanochtend opgestaan en geen idee wat de plannen waren. Al gauw kwam ik erachter dat er een "citytour" door Kampala stond gepland. Samen met Tim Walsh, een Oegandees, ben ik de stad gaan verkennen.

Even een bank opgezocht, me laten registreren bij de Nederlandse ambassade en local food gegeten. Vervolgens weer met de taxi naar een project gegaan. Ontzettend leuk om te zien hoe iedereen zijn best doet. Het was een klein verblijf waar computerles gegeven wordt en een bibliotheek is. Voor Oegandeese begrippen dan, de foto's zeggen genoeg. Tijdens de rit werd ook de andere kant van Oeganda zichtbaar.

Vrijdag 5 maart 2010

Sander, degene die ICUganda heeft opgericht, vroeg of ik meeging wat boodschappen halen. Prima. Eerst zijn we naar een medische post geweest waar we 60 muskietennetten hebben opgehaald voor een bevriende organisatie.

Sander vertelt me over het project waar ik naar toe ga. Het is in het geboortedorp van zijn vrouw. Hij wijst me erop dat de omstandigheden erg basic zijn. Naast de school zijn ze ook bezig met voorlichting te geven over veeteelt (het houden van koeien), het behouden van de natuur (planten van bomen) etc. Inkomsten genereren ze vooral (nu nog) door fondsen aan te spreken en inkomsten van het guesthouse. Bovendien betalen de kinderen een klein beetje schoolgeld, alleen zijn er pas 3 die hebben betaald.

Morgen om 9 uur vertrek ik samen met Sander en zijn kinderen naar het project, waar zijn vrouw Sara sinds woensdag al wat voorbereidingen aan het treffen is. Net nog even gevoetbald en het is inmiddels al bijna 4 uur. So far so good...

Zaterdag 6 maart 2010

Eerst even over de school. Het gebouw staat er nog niet zo lang en biedt plaats aan 4 groepen. Het is gebruikelijk dat de leraren een verblijf hebben bij de school. Ik zou ook in 1 van deze ruimtes gaan slapen, maar het is nog niet af. Het moet nog geschilderd worden. Kinderen lopen uren (niet overdreven) om naar deze school te kunnen.

Ik ga helpen met les geven, maar hoop en kan ook veel andere dingen gaan doen. Ik hoop

dat ik wat kan betekenen want de Afrikanen zeggen dat het

een very simple life is, maar een easy life is het volgens mij zeker niet.

Aangekomen in Ngoma een praatje gemaakt met de

leraressen en vervolgens gaan koken.

Dinsdag 9 maart 2010

Gisteravond met al de vrouwen thee gedronken en brood gegeten. Ik ben zingend en dansend welkom geheten. Het zijn de vrouwen (een stuk of 15) van de kinderen die op school zitten. Sara heeft hun onder andere geleerd om koeien te houden. Ze proberen gezamenlijk klussen op te pakken. Een taak van mij wordt om samen met de vrouwen het stuk land klaar te maken voor de koeien. Tevens moet het lerarenverblijf opgeknapt worden . Dus heb ik de 4de groep les gegeven. Ik heb ze de dagen van een week geleerd, de maanden van een jaar en lees les gegeven. Nu geef ik in alle vakken les zo begreep ik, in ieder geval voor de komende week.

Even iets over hoe het gaat op school.

Donderdag 11 maart 2010

Gek eigenlijk hoe snel je gewend raakt aan je omgeving en sommige dingen niet meer opvallen. Bijvoorbeeld de kinderen altijd zien lopen op blote voetjes, kleren die verscheurd zijn, de geur als je bij ze in de buurt komt en iedere dag hetzelfde beetje eten dat ze met zich mee brengen.

Zaterdag 13 maart 2010

Omdat plannen met de dag wijzigen hier in Afrika, wijzigen mijn werkzaamheden ook zo nu en dan. De komende week is vooral gericht op lesgeven, structuur aanbrengen in de school en het dagritme, de school opknappen en het lerarenverblijf. Ook ga ik een aantal logboeken maken, onder andere voor de kok.

Ook de donaties van een aantal collega's hebben inmiddels een bestemming gevonden. We hebben er een aantal simpele lesboekjes van gekocht, 2 lesbureaus voor de klassen en vuilnisbakken voor binnen en buiten. Een fantastische bestemming lijkt mij zo!

Maandag 15 maart 2010

Het mooie aan Oeganda is absoluut de natuur en de mensen. Ze zijn gastvrij en openminded, maar het blijft een slecht idee om alleen op pad te gaan wanneer het donker is. Meerdere malen krijg ik te horen dat het ontzettend gewaardeerd wordt wat ik aan het doen ben. Erg leuk om te horen. Het is goed wat Sara hier heeft bereikt. Tevens laat het zien wat een vrouw vanuit een dorpje als dit allemaal bereiken kan. Ik hoop dat ze als voorbeeld

wordt gezien en dat veel Afrikaanse vrouwen volgen!

Woensdag 17 maart 2010

Na de middag zijn we met de overgebleven leraren even bij elkaar gaan zitten voor een overleg. Allereerst kwam de ouderochtend ter sprake. De vraag die centraal stond: wat waren de reacties van de ouders? Deze bleken bij alle leraren hetzelfde te zijn. Waarom we de kinderen geen straffen geven. Slaan dus. Dit is heel gewoon hier in Oeganda. Hans en ik hebben nogmaals duidelijk proberen te maken dat dat niet de oplossing is en dat er ook

andere manieren zijn (extra huiswerk o.i.d.).

Vrijdag 19 maart 2010

De afgelopen 2 dagen weer volop les gegeven. Ik probeer me vooral te richten op Engels en wiskunde. Leuk om te zien dat sommige kinderen het best behoorlijk snel oppakken en onder de knie krijgen. En alles wat ze van mij leren is mooi meegenomen toch?

Woensdag 24 maart 2010

Soms vraag je je weleens af of de kinderen het Engels oppakken dat je tegen ze praat. Maar het is wel zo, zo bleek vanavond. Doel van ICUganda is mensen zelfstandig en zelfredzaam maken, ik hoop dat ik daar een

kleine bijdrage aan kan leveren. Een grappig voorbeeld hiervan is het volgende...

Af en toe komt er weleens een jongetje langs die voor een paar centjes water wil halen. Deze keer kwam hij weer om water te halen, maar had ook nog iets meegebracht. Een maïskolf. Hij wist me duidelijk te maken dat hij er thuis nog meer had en of ik misschien ook wou. Helemaal in het Engels! Dus heb ik gezegd dat ik er 3 wou en vroeg de prijs. Hij ging weg. Een half uurtje later kwam hij netjes terug met 3 maïskolven!

Vrijdag 26 maart 2010

De werkweek is weer voorbij. Het is aardig voorbij gevlogen. Vandaag weer lesgegeven en grote tekeningen gemaakt op karton om de klas op te vrolijken. Vanmiddag de kinderen ook een liedje proberen te leren, omdat Hans dinsdag jarig is.

Zaterdag 27 maart 2010

Ik heb het gevoel dat ik na bijna een maand de Oegandese levensstijl aardig begin door te krijgen. Wat heb ik een respect voor de kinderen en vrouwen!

Maandag 29 maart 2010

Ik had een tas vol lekkere dingetjes gekocht en die aan de 2 dames gegeven die me vergezeld hebben de afgelopen maand. ‘s Avonds hebben we gezellig rond de olielamp gegeten en veel gekletst. Wat ga ik ze missen!

Dinsdag 30 maart 2010

Wat een dag, één om nooit te vergeten. De dag van de verjaardag van Hans en mijn afscheid. Hans zijn

broer, Sara en nog een mzungu waren er ook. 'S middags om 1 uur begonnen de festiviteiten. Ook

een groep ouders van de kinderen was aanwezig.

De kinderen zongen en dansten. Veel ontzettend lieve woorden in de kaartjes die ik heb gehad! En dan al die cadeaus... De mensen zijn ontzettend arm, maar de berg fruit dat ik heb gekregen is ongelofelijk.

Vrijdag 2 april 2010

Op dit moment zit ik op het vliegveld in Entebbe te wachten op mijn vliegtuig naar Amsterdam. Ik heb een leuke tijd gehad, maar ben toch wel geschrokken van de armoede en de omstandigheden waarin de mensen leven. Het is een heel zwaar leven, vooral voor de kinderen en de vrouwen.